De laatste dag voor een gratis avondsessie!
Let op! Morgen (dinsdag 30 september 2014) is de laatste dag waarop je van ons een gratis avondsessie krijgt als je je aanmeldt voor een jaarlidmaatschap op LeadersLift® met elke maand een nieuwe tactiek om tijd vrij te maken en te groeien in je leiderschap.
Bijna 60% van de nieuwe leden koos trouwens voor de gratis avondsessie op 18 november 2014: ‘Perfectionisme en uitstelgedrag‘. Je hoeft je dus niet te schamen als je daar ook heen wilt :-)
-> Check hier alle informatie over LeadersLift®
Laat je niet gijzelen door je e-mailverslaving
Toen ik een week of twee geleden een lezing gaf, bleek weer eens hoe verslavend e-mail kan zijn. Paul, een ondernemer met vijftien medewerkers, merkte op dat hij ’s avonds op de bank toch elk kwartier ofzo wel even zijn e-mail checkt op zijn telefoon. Misschien herken je dat. Niemand verlangt naar onrust. Maar je kunt het toch ook niet laten om even te kijken of er weer iets nieuws binnen is.
Ruimte in je gedachten
Het levert een stuk meer rust op als je niet continue met duizend details bezig bent. Als je afstand kunt nemen van de dagelijkse beslommeringen, komt er meer ruimte in je gedachten. En je zult merken dat je dan ook heel andere gedachten krijgt.
Je ziet bijvoorbeeld opeens het onderliggende verband tussen drie verschillende klachten van klanten. Of je beseft dat medewerker nummer acht een totaal andere rol zou moeten krijgen het komende jaar.
Het gevolg van die ruimte in je hoofd is dat je pro-actiever aan de slag gaat. Je zet dingen naar je hand, in plaats van dat je alleen maar reageert op elk mailtje wat je inbox binnenkomt.
Maar het voelt zo lekker
E-mail is niet alleen figuurlijk verslavend, maar ook letterlijk. Je inbox werkt als een soort fruitautomaat: elke keer dat je op Send-Receive drukt, kan er weer een nieuw, interessant, leuk of spannend bericht binnenkomen. Kassa! Daar krijgt je brein een endorfine stoot van en dat smaakt naar meer, vooral als je je verveelt…
Veel mensen proberen dan nog weerstand te bieden op basis van wilskracht en hun e-mail niet constant te blijven checken. Maar daar red je het vaak niet mee. Want je hebt elke dag maar een kleine voorraad wilskracht. En als je ’s avonds op de bank ploft is je energie vaak al op. Dus is het logisch dat je jezelf dan maar met moeite kunt inhouden.
Als het teveel moeite kost, dan doe je het waarschijnlijk niet
Hoe kom je dan toch los van je inbox? Zorg er allereerst voor dat het je flink wat moeite kost om je e-mails te kunnen checken. Ik heb bijvoorbeeld de e-mail app op mijn telefoon uitgeschakeld. Ook als ik zou willen, ik krijg op m’n telefoon gewoon geen mails binnen. En om ’s avonds op te moeten staan om mijn laptop te pakken, dat voelt dan toch als werk. Als de drempel maar hoog genoeg is, heb je er geen zin meer in. En dan heb je dus geen wilskracht meer nodig.
Ik heb trouwens zelf wel één uitzondering gemaakt. Ik heb een e-mailadres voor urgente zaken en die heb ik wél doorgeschakeld naar mijn telefoon. Zo’n adres is bijvoorbeeld handig voor écht urgente zaken, voor tickets en andere ‘reis e-mails’. Maar er zijn maar een paar mensen die dat adres van mij hebben en er komt dus ook vrijwel nooit e-mail op binnen. En dus gaat m’n onderbewustzijn me niet elke paar minuten een seintje geven om even naar m’n telefoon te grijpen.
Je kunt het ook nog radicaler aanpakken. John, een klant van ons in de US, is domweg gestopt met e-mailen. Hij laat al zijn e-mail doorsturen naar de helpdesk van zijn bedrijf. Dit heeft hem een dag in de week aan tijd opgeleverd. Die tijd kan hij dus besteden aan zaken als strategie, innovatie en groei.
Misschien gaat het voor jou een brug te ver om ál je e-mails door je team af te laten handelen. Maar ik garandeer je dat er e-mails zijn die jij eigenlijk niet eens hoeft te zien. Let er de komende week eens op: welke e-mails hadden jouw medewerkers ook prima kunnen beantwoorden?
Wil jij ook meer tijd om na te denken over belangrijke dingen, die er wezenlijk toe doen? Pak dan nu je telefoon en haal je e-mailadres weg uit de mail app.
Leave a Reply