Het was 20 jaar geleden, ergens in de Achterhoek, waar de schepen over de IJssel varen, de koeien nog gewoon buiten in het groene gras lopen en familie besloot om een levensgrote boerderij om te bouwen tot een leefbaar huis, dat ik een belangrijke les leerde.
In die jaren van de grote verbouwing heb ik heel wat kilometers gelopen, kabels getrokken en koffie gedronken.
Zien wat je gedaan hebt
Het mooie van zo’n concreet project is dat je goed kunt zien hoe je planning aansluit op de uiteindelijke realisatie. Als je ‘s ochtends bedenkt dat je vandaag een muur wilt metselen, kun je aan het eind van de dag heel concreet en duidelijk zien of je je doel hebt gehaald.
Bij kenniswerk en creativiteit is het een stuk lastiger om te zien wat je hebt gedaan. En dus is het lastiger om te leren van je eigen schattingen. Zeker als het werk wat je doet steeds nieuw is op de een of andere manier.
Nog een paar vraagjes
Even iets met de grafisch ontwerper regelen. En die komt toch weer terug met een paar vraagjes. En dan moet hij op je Wachten Op Lijst – en dan wil je het toch nog even corrigeren. En dan komt hij er niet uit met de website bouwer. En dan… en dan… en dan…
Voor je het weet zit je weer in de rompslomp, in plaats van in de strategie.
Optimisten en planning: lastige combinatie
Iedereen weet: als je aan een software-ontwikkelaar vraagt hoeveel tijd hij nodig heeft, kun je het beste zijn worst-case scenario verdubbelen. Dan kom je misschien net in de buurt. Dat is geen onwil, dat heet een positieve instelling. Maar ook ondernemers zijn per definitie positief ingesteld. Anders zou je alle risico’s die je moet nemen voor het bouwen van een goed lopend bedrijf nooit aandurven.
En in je hoofd gaat alles sneller dan in de werkelijke wereld. Het nadenken over een project kost gelukkig veel minder tijd, dan het werkelijk uitvoeren van datzelfde project. En daar komt nog bij dat je in het begin lang niet alle consequenties en vervolgstappen overziet. Dus als je gewoon maar begint, heb je geen idee hoeveel extra tijd het hele verhaal nog gaat kosten. Dat maakt de planning van creatief werk en van kenniswerk bijzonder lastig.
Die verwarring in snelheid en dat positivisme zorgen samen voor een probleem: je neemt altijd meer werk aan, dan dat je aankunt. En dan vraag je jezelf af: “hoe ben ik hier weer in terecht gekomen?”
Gezond cynisme
En dat leerde ik daar in de Achterhoek: zodra ik het woordje ‘even’ uitsprak, herhaalde iemand het op een duidelijk cynische toon: ‘dat ga je even doen, ja ja’.
Dus dat is mijn tip voor vandaag: schrap het woordje ‘even’ uit je vocabulaire. ‘Even’ bestaat gewoon niet meer. ‘Even’ iets doen is wishful thinking. Zodra er iemand anders bij betrokken raakt, lukt het per definitie nooit meer om iets ‘even’ te doen. Alleen de onderlinge communicatie al. En wees eerlijk: ook als je het zelf in je eentje doet, duren dingen vaak veel langer dan je denkt.
Dus als je jezelf het woordje ‘even’ hoort zeggen, herhaal het dan in een hoog Barbapapa stemmetje, om je aandacht erop te vestigen. Zo ga je van onbewust naar bewust gedrag.
Niet kleiner maken
Er is nog een reden waarom dat belangrijk is: het woordje ‘even’ functioneert als een verkleinwoordje. Het suggereert dat je er maar weinig tijd mee kwijt bent en dat het dus niet heel belangrijk is om een duidelijke beslissing te nemen of dit project je nu wel echt de beste besteding van je tijd is. Maar ook de dingen die je snel ‘even’ doet, kosten nog steeds tijd.
En tijd is kostbaar. Misschien gaan die paar minuten links en paar minuten rechts uiteindelijk toch ten koste van activiteiten die veel meer waarde kunnen opleveren. En als ze dan ook nog uit de hand lopen, is het helemaal belangrijk om jezelf niet in de maling te nemen.
Ook niet even.
Klik hier voor de gratis videoserie over Extreem Delegeren
Heb je collega’s, relaties of vrienden voor wie deze “Elke dag 2 uur voor strategie, innovatie en groei” – serie ook interessant is? Mail hem dan door! Ze kunnen zich hier inschrijven en krijgen meteen mijn gratis ebook.
Deze serie tips maken we speciaal voor ondernemers en managers die te weinig tijd hebben voor de dingen die ze eigenlijk zouden moeten (en willen!) doen, die graag extreem productief willen gaan werken en ondernemen, om zo hun bedrijf of team te laten groeien.
